Seven Days in Kathmandu....

Dit keer geen lang verhaal maar bijschriften bij de foto's, lekker ploatjes kiek'n !

Met onze longen vol uitlaatgassen en stof zoeken we morgen de frisse lucht van Mumbai op...uchuche..

We vinden het heel erg leuk dat jullie onze weblog lezen, bedankt voor al de lieve reacties!!!

Frisse lucht in Nepal!

Van Varanasi nemen we de bus naar Nepal. Waarom er strepen in het midden van de weg staan, aan welke kant van de weg de bus hoort te rijden en of de chauffeur wel een rijbewijs heeft, we weten het niet, maar komen heelhuids aan bij de grens van Nepal, fffjoeiii! Het is al donker en vlak voor de grensovergang worden we de bus uitgebonjoured, onze backpacks van het dak gehaald en mogen we lopend de grens over. Leonie voelt zich een beetje smokkelwaar. Aan de Nepalese kant halen we onze visa's en gaan we naar onze hotelkamer. De kamer is het meest ranzige hok tot nu toe, snel de ogen dicht en slapen, dan zien we het niet!

De eigenaar van dit hotel geeft ons een tip voor een hostel in Pokhara genaamd 'Fire on the mountain' en laten we voor deze keer niet kinderachtig zijn en de eerste nacht dit hostel boeken voor een goede prijs en taxivervoer ernaar toe. Op Leo's verjaardag vervolgen we onze busreis naar Pokhara (niet de meest romantische manier om haar 30ste verjaardag te vieren; klem gezeten tussen kotsende Nepalesen die ondertussen borstvoeding geven in een hortende en stotende bus !). Aan het einde van de middag komen we aan in Pokhara. Nepal voelt als een verademing, een paradijs na Noord India, een paar dagen komen we bij in deze relaxte plaats gelegen aan Phewa Tal (meer) omringd door bergtoppen. Goed eten, de maag wat rust geven voordat we de bergen in trekken. Als echte Nederlanders huren we een dag een fiets om het stadje en de omgeving te bekijken. Ook huren we een roeibootje om het meer op te gaan en de tempel te bekijken die op een klein eilandje midden in het meer ligt.

Onze trekking begint 25 november en we zijn van plan 12 dagen door het Annapurnagebergte te trekken met als doel het Annapurna Base Camp bereiken dat op 4170 m hoogte ligt. Vanaf dag 1 zijn we blij dat we lekker met z'n tweeen zijn en niet hebben gekozen voor een gids of drager, Bouke is mijn gids en drager zie getuige de foto, haha ! Eigenlijk zijn we bijna nergens alleen, het is erg druk op onze route, maar aangezien we begonnen zijn bij de finish en tegen de richting in lopen richting Poon Hill valt het hier alles mee. Later op onze terugweg van ABC naar Naya Pul is het een stuk drukker en kunnen we 'the crowd' volgen. We lopen langs rijstvelden, over bergruggen, door rododendron- en bamboebossen, over wankele bruggetjes langs watervallen en rivieren, ontmoeten lieve mensen en slapen in fijne bedden, in 1 woord fantastisch, supermooi, overweldigend !

Knikkebollend door Noord India

(een paar nieuwe foto' s staan bij Koeien en Curry's)

Vanuit Agra nemen we de nachttrein naar Allahabad. De trein is prima met lekkere slaapbedden, Bouke hangt wel met zijn voeten in het gangpad doordat de bedden veel te klein zijn, maar we slapen toch een paar uur. In onze coupe zit een vriendelijke Indier die dolgraag een gesprek wil, maar zo beperkt engels spreekt dat het bijna onmogelijk is. In plaats van te praten blijft hij maar lachen en met zijn hoofd schudden (zoals die hondjes op de achterbank van auto’s). Om 5 uur ‘s ochtends worden we wakker in Allahabad en krijgen we een super lieve brief van onze knikkebollende vriend. Waarschijnlijk heeft hij hier de hele nacht aan gewerkt en geen oog dicht gedaan. De wijze les van vandaag: “To have a friend, be a friend !”

Het vinden van een slaapplek in Allahabad om half zes 's ochtends blijkt lastiger dan gedacht en na drie volle of veel te dure hotels, krijgen we een beetje medelijden met de man die erop stond om ons in zijn fietsriksja mee te nemen...
Allahabad is een van de vier plekken waar een grote pelgrimstocht plaatsvindt; de Kumbh Mela. Er komen 3 grote rivieren samen, de Ganges, de Yamuna en de Sarasvati rivier, wij zijn nog in dubio of we ons met een roeibootje naar deze bijzondere plek laten varen. Doordat we niet al te enthousiast overkomen, kunnen we zoveel van de prijs af krijgen dat we het erop wagen en hopen dat de boot (die er redelijk brak uit ziet) ons veilig over de Ganges vervoerd. Op de plek waar de rivieren samenkomen krioelt het van de kleine bootjes met mensen die zich 'wassen' in de rivier. We gaan aan boord van een bootje waarop een priester/ sjamaan zit en doen mee met een offerritueel. Nee, geen geslachte kippen, schapen of een duik in de Ganges, maar Bouke offert 3 kokosnoten aan de rivier en voor wat wij ervan begrijpen krijgen we 3 zoons in de toekomst, toe maar!

Na een paar dagen Allahabad nemen we een lokale bus naar Varanasi. De chaos is minder groot dan gedacht, de stank echter groter.. Via een nederlands stel hebben we de naam van een hostel gekregen. Prima plek; centraal gelegen, relatief schoon, goedkoop, en super uitzicht op de Taj Mahal! Wat willen we nog meer?
Varanasi is bizar. Bij een van de burning ghat's (crematieplekken op de Ganges) raak ik (Bouke) in gesprek met een jonge vent. Na een kwartier koetjes en kalfjes kom ik erachter dat op 'die ene stapel daarachter' zijn opa gecremeerd wordt. Het lijkt een andere wereld die interessant, maar ook erg moeilijk te begrijpen is. Op weg terug kom ik langs een gigantische weegschaal bij een houtopslag. Hier wordt het hout gekocht voor de crematies. Het is de kunst om net genoeg hout te kopen zodat alles 'netjes wegbrandt' zonder teveel te betalen. Een crematie op de Ganges is de meest eervolle manier om afscheid te nemen van een naaste en daarom erg duur.
Er vindt een groot festival plaats in Varanasi waarbij grote papier-mâché poppen die de goden representeren worden geofferd aan de Ganges. De 'goden' worden door families door vele straatjes richting de rivier gereden met veel muziek en optochten waarna ze in de rivier worden gekiept (zoals uiteindelijk alles in de Ganges belandt), zonde van al dat werk. We zijn getuigen van deze bijzonder kleurige en vrolijke ceremonies en worden haast misselijk van de vele wierook die door mannen in gouden pakken rijkelijk rondgezwierd wordt.

Taj Mahal!

Eergisteren zijn we aangekomen in Agra. Ons hostel heeft een rooftop restaurant met uitzicht op de Taj Mahal, lekker eten en kost de helft van wat we tot nu toe betaald hebben, ja het afdingen beginnen we te leren. We hebben de Taj Mahal van voren, achteren en binnen gezien, met zonsondergang en opkomst en vanuit de 'Nature Walk' die we vanmiddag gedaan hebben. Het kon niet op, echt een wereldwonder, heel erg indrukwekkend ! We zullen jullie niet vervelen met bouwkundige weetjes over de Taj, zoals de vier minaretten die rondom het gebouw staan en iets naar buiten hellen zodat ze, in geval van een aardbeving niet op de Taj vallen. Met de autoriksja zijn we langs de 'baby' Taj Mahal gereden, ook een schatje. De weg ernaar toe was echter veel spannender, we hebben uren in de file gestaan omdat er een stel koeien in de weg stond. Onze riksja chauffeur was een beetje opgefokt kereltje die bijna ruzie kreeg met Kapitein Haak, tja door zo'n smal straatje met honderden volgeladen fietsen, scooters, auto's, voetgangers en tweerichtingverkeer dat vergt veel geduld en iemand die zich opofferd het verkeer te regelen.

In India is het 9 dagen feest, dat betekend dag en nacht muziek en mensen die hun zangkunsten (proberen te) vertonen door luidsprekers die over de hele stad schallen. Elke ochtend om 5 uur worden we wakkergeschud door iemand die de heel hard in onze oren schettert....

Vanavond rijden we met de nachttrein naar Allahabad, een tussenstop op weg naar Varanassi waar de Ganges en de Yamuna samenkomen.

De volgende keer verrijken we dit stukje met foto's !

Namaste ! Bouke en Leonie

Delhi en Jaipur

Afgelopen vrijdag arriveerden we in Delhi International Airport, wat een avontuur! Zoda we het vliegveld uitkwamen kregen onze neuzen het zwaar te verduren; door de warmte, 34 graden, leek het alsof we in een levensgrote hout sauna waren beland, even later bleek dat minder waar toen ook een mengeling van wierook, afval en unrine onze neusgaten binnendrong... Welkom inDelhi!

Vanuit Rotterdam hadden we al een hostel geboekt, het Sunshine House, helaas scheen het zonnetje hier niet erg en moesten we in het voor ons onbekende Delhi opzoek naar een ander hostel en daarvan maakten de Indiers op straatgretig gebruik van, where you're from, where do you want to go? I know a very nice place for you! Karol Bagh staat bekend om zijn vele accomodaties voor toeristen en hier vonden we vele hostels waarvan we de Ivory uitgekozen hebben, verwelkomt dooreenvriendelijk mannetje. Delhi is erg anders door de Common Wealth Games die op dit momentplaatsvinden, er is heel veel beveiliging, er zijn mensen speciaal ingezet om touristen de weg te wijzen en voor zoverwij ons er een voorstelling van konden makenis de chaos minder groot dan normaal.

Twee dagen Delhi is genoeg voor ons endaarom reisden we zondag verder met de trein naar Jaipur. Een dagje vertoeven op het treinstation Old Delhi is erg aan te bevelen;zitten wachten, mensen kijken, plassen op het vieste toilet dat Leonie ooit heeft meegemaakt (gelukkig hurk toilet en sjaal voor de neus) foto's maken, bedelende kindjes proberen te ontlopenen een cryptokronkel maken, daar hebben we ons 4 uur mee vermaakt.De trein was zeer op tijd, dat is fijn, eerder hoorden we een trein omroepen die 12 uur !!!! te laat was. De treintocht was erg mooi, gewoon een beetje naar buiten kijken alsof je een documentaire van National geografic ziet. Vier uur later arriveerden we in Jaipur waarwij nu in eenheel fijn hostel dit verhaal zitten te typen.

Vandaag zijn wemet eenmotor riksja door Jaipur gereden langs alle bezienswaardigheden, een eerlijke man dieons morgen naar Amber gaat brengen waar een groot 'very nice' fortte zien is. Het is erg warm. We zijnnaar de apentempel geklommen, hebben mangolassie gedronken en 2meisjes wilden graag een armbandje vanmij hebben die ik graag heb afgestaan. Het is moeilijkin te schatten hoe om te gaan met bedelende mensen, kinderen, straatventers, riksjarijders etc. zonder de mensentegen hethoofd te stoten. Het India dat we tot nu toe gezien hebben iserg schrijnend...Aldusonze chauffeur:mensenuit westerse landen zijn zwart wit gekleedmaar hebben een kleurrijk bestaan, in Indiazijn de mensen en hun spullen kleurrijk, maar hebben ze een zwart wit bestaan. Ik krijg kippevel dit schrijvende. Tot slot nog eenfylosofische wijsheid van deze man: 'The past is history, the future a mystery, the present a gift!'

Op reis, op reis! zei Duimelot ...

Eerst nog wat sparen, zei Likkepot

Waar zal ik het halen? zei Langejan

Uit Delft, uit Delft, zei Ringeling

Daar ga ik voor klappen, zei 't Kleine Ding