Van Varanasi nemen we de bus naar Nepal. Waarom er strepen in het midden van de weg staan, aan welke kant van de weg de bus hoort te rijden en of de chauffeur wel een rijbewijs heeft, we weten het niet, maar komen heelhuids aan bij de grens van Nepal, fffjoeiii! Het is al donker en vlak voor de grensovergang worden we de bus uitgebonjoured, onze backpacks van het dak gehaald en mogen we lopend de grens over. Leonie voelt zich een beetje smokkelwaar. Aan de Nepalese kant halen we onze visa's en gaan we naar onze hotelkamer. De kamer is het meest ranzige hok tot nu toe, snel de ogen dicht en slapen, dan zien we het niet!

De eigenaar van dit hotel geeft ons een tip voor een hostel in Pokhara genaamd 'Fire on the mountain' en laten we voor deze keer niet kinderachtig zijn en de eerste nacht dit hostel boeken voor een goede prijs en taxivervoer ernaar toe. Op Leo's verjaardag vervolgen we onze busreis naar Pokhara (niet de meest romantische manier om haar 30ste verjaardag te vieren; klem gezeten tussen kotsende Nepalesen die ondertussen borstvoeding geven in een hortende en stotende bus !). Aan het einde van de middag komen we aan in Pokhara. Nepal voelt als een verademing, een paradijs na Noord India, een paar dagen komen we bij in deze relaxte plaats gelegen aan Phewa Tal (meer) omringd door bergtoppen. Goed eten, de maag wat rust geven voordat we de bergen in trekken. Als echte Nederlanders huren we een dag een fiets om het stadje en de omgeving te bekijken. Ook huren we een roeibootje om het meer op te gaan en de tempel te bekijken die op een klein eilandje midden in het meer ligt.

Onze trekking begint 25 november en we zijn van plan 12 dagen door het Annapurnagebergte te trekken met als doel het Annapurna Base Camp bereiken dat op 4170 m hoogte ligt. Vanaf dag 1 zijn we blij dat we lekker met z'n tweeen zijn en niet hebben gekozen voor een gids of drager, Bouke is mijn gids en drager zie getuige de foto, haha ! Eigenlijk zijn we bijna nergens alleen, het is erg druk op onze route, maar aangezien we begonnen zijn bij de finish en tegen de richting in lopen richting Poon Hill valt het hier alles mee. Later op onze terugweg van ABC naar Naya Pul is het een stuk drukker en kunnen we 'the crowd' volgen. We lopen langs rijstvelden, over bergruggen, door rododendron- en bamboebossen, over wankele bruggetjes langs watervallen en rivieren, ontmoeten lieve mensen en slapen in fijne bedden, in 1 woord fantastisch, supermooi, overweldigend !