Eindeloos

Ons laatste reisverslag! We hebben zoveel genoten, ontdekt, ontmoet en onze laatste ontmoeting was eentje om nooit te vergeten. Overmorgen vliegen we huiswaarts.

Twee dagen de jungle in, op zoek naar de incredible redheads; de Orang Oetangs. We vonden ze en hoe! Op een open plek in de jungle hangt plots een wilde Orang Oetang voor ons, een mannetje die rustig aan het wachten is tot er een leuk vrouwtje voorbij komt slingeren. Met een volgegeten dikke buik kijkt hij naar ons en wij naar hem, fantastisch! Sumatra en Kalimantan zijn de enige gebieden op aarde waar deze dieren dieren nog in het wild voorkomen. Er wordt hard gevochten voor hun bestaan. Het schrikbarend om te zien dat de grenzen van het Leuser National Park worden begrensd door palmolie plantages waar de regering veel geld mee verdiend. Moeilijke discussie hoor, bio-diesel, aardolie of electriciteit.... Het duurzaamheidsvraagstuk heeft ons in ieder geval flink bezig gehouden tijdens deze reis.

Een eind verderop zien we Mina met haar kind en we moeten snel doorlopen. Mina heeft een beruchte reputatie, elke gids in Bukit Lawang (en dat zijn er nogal wat) is een keer door haar gegrepen. Ze laten ons de littekens zien. Toch alom geliefd want ze is een supermoeder en dat agressieve komt door haar verleden en omdat mensen haar eten geven en dat verwacht ze nu altijd te krijgen. We mogen ook nog meemaken een Orang-moeder en haar kind samen te zien spelen in het nest dat ze zojuist heeft gemaakt voor de nacht. Ongelooflijk hoe een Orang Oetang kind op een mensenkind lijkt, of eigenlijk andersom; dit zijn onze voorouders! Een betere manier om onze reis af te sluiten is er niet! Ons geluk kan niet op als Jackie, ook een vrouwtjes Orang met baby geheel tegen 'de regels' in bij onze groep komt en vlak langs mij heen loopt om vervolgens Bouke een tijdlang als oude vrienden, hand op zijn schouder, vast te houden. Wat een dag, weer eentje om nooit te vergeten.

Dit halve jaar zit boordevol om nooit te vergeten. Einde-loos!

Bedankt voor al jullie leuke/lieve reacties en tot in Nederland ! (Is het al zomer?)

Hati Hati mister !

We maken ons rondje Maleisie af door van Cherating via Kuala Lumpur naar Melaka te reizen. Melaka is een klein stadje waar de Nederlanders van de 17e tot de 19e eeuw hun sporen hebben achtergelaten. Stadhuys, een molen en een waterrad, hier geen kaaskoppen, maar Indonesische toeristen, Japanners en Chinezen die rondcrossen op gekleurde riksja's. In een barretje raken we in gesprek met een groep locals: een kleurrijke mix van Indiers, Chinezen, Maleisiers en een paar gepensioneerde vrije vogels. Op hun aanraken gaan we bij een indisch/Pakistaans restaurant eten. Ze hebben de lekkerste Chicken Tandoor, beter dan in India zelf! Als we iedere avond zo zouden eten kom ik (Bouke) zelfs dik terug.

In Melaka stappen we op de bus naar Singapore. In tegenstelling tot vrijwel alle andere grote steden die we gezien hebben is Singapore schoon, super groen en overzichtelijk. Sprankelende straten, futuristische gebouwen, en veel aandacht voor de openbare ruimte. Zelfs Little India is schoon, de Indiers kunne het dus toch!

Na drie dagen Singapore landen we in Jakarta. Hier woont Iwa, een Indonesische vriend van me waar ik in 2006 mee heb gewerkt op Java. We kunnen bij zijn ouders overnachten in een groot huis met bedienden in één van de beste wijken van Jakarta tussen de ambassades. Het was erg leuk en vaak verassend om een paar dagen bij deze (islamitische) familie te blijven. Heerlijk gegeten und mein steinkohlen Deutsch geoefend met Iwa's vader.
Jakarta is heet en niet echt een mooie stad te noemen dus we gaan nog twee dagen de koele bergen in bij Cibodas. Het dorpje is één groot tuincentrum, overal staan planten en bomen voor de verkoop aan de kant van de weg. In de botanische tuin glijden kinderen op een bananenblad van de grasheuvels af. We slapen bij Freddy's homestay, een indonesier van 74 lentes jong die nog steeds erg goed Nederlands spreekt. Zijn vrouw kookt heerlijk; de gado-gado en een dikke pannenkoek pisang geven genoeg energie voor een klim naar een waterval en de hotsprings bij de vulkaan.
Terug in Jakarta maken we nog één keer gebruik van de gastvrijheid van Iwa's familie, we worden door hun chauffeur (met chauffeurs uniform!) naar de busterminal gebracht om door te gaan naar het vliegveld voor onze vlucht naar Padang, op weg naar Sumatra! Is het een 'White Tiger?' (van het gelijknamige boek) vragen we ons af. We rijden van Padang direct door naar Bukittinggi, deze chauffeur rijdt wel erg onbenullig hard in zijn bestelbusje: 'Hati hati mister, Orang mini!

Maleisië Paradijsië

Tijdreizen in Myanmar

We zijn terug in Bangkok na een maand reizen in fantastisch Myanmar.
Bangkok smiles, maar de glimlach van de Birmezen is groter :). Het land en vooral de mensen hebben erg veel indruk op ons gemaakt. We hebben trekkings gedaan en geslapen bij de mensen thuis boven de koeien in bamboe-huizen en in een klooster. Kraaiende hanen of chantende jonge monniken maakten ons 's ochtends wakker rond de klok van 5.
Met een paar Birmeze woorden, geleerd van onze gids Min Min, konden we een onweerstaanbare tandenloze glimlach tevoorschijn toveren bij de mensen.

Mingala ba!

________________________________________________________

Intermezzo II

20012011
De teashop. We drinken chinese thee, eten samosa's en krijgen daar munt, limoen, kleine groene pepers en ui bij. Het zoemt van de mensenstemmen die onverstaanbaar myanmar spreken. Bespreken ze de politiek, het eten, hun werk, of die twee blanken bij hun in de theeshop? Mannen in paso's en vrouwen met thanaka op hun gezichten. De bedienden sjouwen grote fluitketels rond met heet water en vullen hier en daar de thermoskannen bij die op de tafels staan. Tjesutembade! Een bananenpannenkoek die glinsterd van het vet wordt op tafel gezet. De jongen die hem serveerd is een jaar of 15. Schuchter maar nieuwsgierig, soms een paar woorden engels. Hij laat zien hoe een paso wordt gedragen, maar het gaat te snel.
Alledaagse handelingen.
De pannenkoek is knapperig en smaakt zoet door de warme, kleverige banaan.
Onder elke tafel staat een spuugbak met rode drap, die uit de monden van de betelnutkauwende mannen in de schalen gespuwd wordt. Rode tanden worden blootgegrijnst, behalve op de foto, dan vormen de lippen een rechte lijn. Jammer.

Alledaagse handelingen: De was.
Vrouwen slaan de kleding hard tegen een platte steen aan de waterkant en baden zelf ook, zich beschermend met een longi die tegen hun natte lichamen plakt en de contouren verhult.
De waslijn is een van de belangrijkste items die we op reis hebben gekocht. Een wasbak of douche is onze rivier.
Thanaka wordt aangebracht. Een stuk sandle wood wordt samen met een klein beetje water over een stenen schijf geschuurd. Een gele substantie blijft over. Eerst wordt het hele gezicht met een dunne laag geel ingesmeerd. Daarna wordt een dikke laag geel decoratief op wangen, voorhoofd, neus en kin gesmeerd, naar keuze, maar altijd de wangen. Met een borsteltje worden er dunnen lijnen in de thanaka gezet. Een smalle streep van jukbenen tot aan de oren, een ingevulde cirkel op de wangen of in de vorm van een blaadje, de nerven duidelijk herkenbaar. Mengele lade. Mooie vrouwen. Mooie huid. Het geel droogt op en lijkt bijna licht te geven op hun donkere huid en tegen hun zwarte haar. Het haar dat vaak zo lang is dat het de billen raakt wordt gekamd, opgedraaid en met dezelfde kam vastgezet.
De thanaka voelt strak als een masker en door al het gelach komen er kleine scheurtjes in. Ik voel langs mijn wangen, het is ruw, maar straks zijn mijn wangen zacht en heeft het de zon tegengehouden. Een stuk sandle wood krijg ik van de hoofdmonnik mee als kado.
Thuis maar een uitproberen, introduceren?

Na het werk spelen de mannen op straat met een gevlochten rieten bal. Zo lang mogelijk hoog houden en overspelen. Hun paso's zijn omhoog gevouwen tot shorts zodat ze vrij kunnen bewegen. Gladde gespierde benen, geen grammetje vet, altijd in beweging.
Op het meer worden kano's geroeid met de benen. Balans. Evenwicht. Een been stabiel op het einden van de boot, de ander gedraaid rond een peddel waarmee achtjes in het water worden gedraaid. De armen zijn bezig met het ophalen van de visnetten. Geen wonder in een land van meditatie en Boedhisme.
Alledaags leven in Myanmar.

Bangkok

Bye 2010, hi 2011!
Aerobics inLumpini park op vrolijke beats
Neon-taxi'skleuren de straten
Green curry en gouden Boeddha's
Klaarstomen voor Birma
Opstaan voor de koning in de bioscoop
Koken op straat, leven op straat

Sawadee kaaaaa
Mega malls en skytrains, lopen in de lucht
Is diteen vrouw of een man?
Lachend rijk worden
Elke dag rokjes dag
Slalommen tussen de kikkervrouwtjes door

Fijne feestdagen!!!

Lieve kijkbuiskinderen. Jullie liggen nog te slapen onder jullie warme dekens, hier is de tropische zon al op en hebben we ons kerstontbijt net op. Fijne kerstdagen en alvast een heel goed nieuwjaar! Leo & Bouke

p.s. Bij het uploaden van de foto's is wat misgegaan (lang leve de stroomstoringen en internet uitval), er staan nu meer foto's in de map..

Incredible India

(De foto`s bij dit verhaal komen later) We hebben Incredible India achter ons gelaten! Noord India gaf ons een dubbel gevoel; parels op een vuilnisbelt. Het Zuiden van India voelt als een ander land (qua afstand is dat ook niet zo vreemd). De laatste weken hebben we ontzettend genoten van de natuur, het eten en de hartelijke mensen. Vanuit Goa nemen we een nachtelijke stuiterbus (ja weer één) naar Hampi. Eenmaal uit de bus, om 8 uur `s ochtends, staan er zo`n 40 tuk tuk drivers te dringen om ons mee te nemen naar een guesthouse (en zo commissie op te strijken). Wij doen er niet aan mee. Het is een klein stukje lopen naar Shanti guesthouse. Overal in Hampi en omgeving liggen grote rotsblokken en tempel ruïnes en we verbazen ons over de balancerende stapels stenen die haast om lijken te vallen. Bouke is gezegend door Laxmi, die zachtjes met zijn slurf over zijn hoofd aaide. Met de nachttrein vervolgen we onze reis naar Kochi. We liggen in de bovenste twee "bedden" en deze zijn dit keer zelfs voor Leo te klein. Ik steek vanaf mijn knieën met de benen uit bed en moet me dus aardig yoga opkrullen. Tussen de tralies van de sleeper class door, sprokkelen we onze lunch bij elkaar; er lopen veel verkopers met allerlei etenswaren op het perron langs de coupé`s. In Kochi dragen bijna alle mannen een lungi (soort rok) en daar zijn ze de hele dag zoet mee. Lang, kort en weer lang en weer kort. * Intermezzo in Allepey Het is een luie dag op de boot. De bootman peddelt ons door de backwaters van Kerala. Een slang glijdt door het water, vrouwen doen de was en mannen wassen zich allemaal in hetzelfde water van de backwaters. Rust. Stilte. Dan een school voor muziek, dans en theater. Door een luidspreker schalt een kinderstem over het water en weer terug. We gaan kijken en de menigte kinderen schrikt enthousiast op uit hun dagelijkse routine. Twee meisjes van een jaar of zes treden op en weer schallen de backwaters. Terug in de boot, druppels, dikke druppels, nog even wachten op de druppels en de monsoon. Mevrouw heeft heerlijk gekookt voor ons, rijstpoeder met kokos gegaard en viscurry; kleine visjes uit de backwaters? Grote ogen, zwart en zwarte wenkbrauwen wenken en lachen in haar prinsessenjurk bij moeder of oma, tante of buurvrouw, zus of onbekende op schoot. Er wordt tapioca gekookt, het smaakt zoet en plakt een beetje, zoete aardappelen, zoete kinderen. Lachen, veel glimlachen. Kikkervoeten op de dansvloer, gekko`s op de muur. Gekko`s op de dansvloer, tangomuziek. * Frisse lucht in Munnar We worden wakker tussen de theeplantages bij een lieve opa en oma waarvan we thee en koekjes krijgen. De douche is de bekende "bucket shower". Het water is warm, dat hebben we sinds Nepal niet meer gehad! Te voet verkennen we de omgeving die bekend staat om zijn thee, cardemom en koffie plantages. Het museum was erg vermakelijk, we hebben veel gelachen, maar weten niet veel meer over thee. Via Ernakulam treinen we door naar Bangalore vanwaar onze vlucht naar Phuket, Thailand gaat. De reis is lang en we praten veel met onze buurman die ons de gastvrijheid van Indiërs wil laten ervaren. We nemen zijn uitnodiging om mee te gaan naar het huis van zijn zus graag aan! We hebben leuke gesprekken over de Hindu cultuur: hoe wordt een huis gekocht (of gekregen)? Waar slapen de kinderen tot hun twaalfde? Hoe denkt men over een vriendschap tussen een man en een vrouw? Het was een super leuke ontmoeting, India had niet beter kunnen eindigen! Phuket city "land op hapiness" We vallen met onze neus in de butter chicken: In Phuket town is een straattheater festival! In een cafe om de hoek staat E.T. op ons te wachten tussen ander blikken speelgoed. Hij neemt ons mee naar een leuke kroeg en rookt samen met ons een waterpijp (niet het Nederlandse type maar appel/mint) en we raken in gesprek met een paar artiesten die gaan optreden bij het straattheater festival. De dreunende bassen en het koude bier wachten op ons, dus we gaan....! Liefs, L&B

Sterren in Mumbai en zon in Goa

Mumbai

Vanuit Kathmandu vliegen we naar Mumbai, stad van Slumdog milionair, stad met evenveel inwoners als Nederland! We vliegen met Jetair en en daar willen we nog wel een keertje mee; veel beenruimte, koud bier en goede films. Een paar uur later landen we, maar voor we daadwerkelijk onze tassen kunnen halen moeten we eerst nog langs negen snorren zien te komen van de immigratie dienst. Onze double entry visa's geven problemen. Er blijkt de regel te bestaan dat je minstens twee maanden uit India moet zijn geweest voordat je er weer in mag..oei..en wij zijn maar een maand en een dag in Nepal geweest. Gelukkig hoeven we alleen een extra formulier in te vullen en krijgen we geen boete aan de kont, vriendelijk lachen naar de snorren en een uurtje later kunnen we onze tassen halen die eenzaam rondjes draaien op de bagageband.

De lucht is warm en vochtig, 32C, maar goed ook, Kathmandu werd wel wat kil, hoewel..vergeleken met de -5C in Nederland mogen we niet klagen! En nu maar hopen dat we niet terug hoeven te vliegen voor de Elfstedentocht!
Eerste indruk Mumbai: Overzichtelijk, relatief schoon, veel minder hectisch dan Delhi, maar goed we zijn ook wel wat gewend ondertussen. Op zoek naar een hotel in Colaba!

De eerste dag in Mumbai maken we een stadswandeling langs grote Victoriaanse gebouwen. de Universteit is een prachtig gebouw met een erg mooie tuin rondom, helaas mogen we hier niet naar binnen, we worden teruggesissssst door de bewakers. Dan gaan we maar een spelletje Cricket kijken in het naastgelegen park.
'Hoor wie klopt daar kind'ren, hoor wie klopt daar kind'ren, hoor wie klopt daar zachtjes tegen onze kamerdeur?' Voor de deur staat een jongeman met grote grijns en vraagt of we de volgende dag willen figureren in een Bollywood film. Die kans laten we niet aan onze neuzen voorbij gaan en de volgende ochtend stappen we met nog 15 andere europeanen in de bus op weg naar de Studio's! Supergrappig!

Bollywood here we come!

De studio's zien er door onze ogen vervallen uit en buiten ligt materiaal voor de sets en rekwisieten. Dan komen er een vijftal blondines de trap af gelopen in geweldige glitterjurkjes die van ellende bijna uit elkaar vallen, dit blijken danseressen te zijn uit met name de UK. De meisjes doen dit werk in India voor een half jaar via een boekingsbureau om daarna weer ergens anders te gaan dansen. Zo te zien hebben ze super veel lol met elkaar en de danspasjes, die ter plekke worden voorgedaan door hun Indische choreograaf en ingestudeerd. De setting waarin in wij gaan figureren (lees stilstaan aan de bar van 10 uur 's ochtends tot 9 uur 's avonds) is een nachtclub. Vandaag wordt een muziekclip met danseressen opgenomen die waarschijnlijk aan het begin of eind van de film gemonteerd gaat worden. In en rond de studio is het een grote chaos. Iedereen loopt in en uit, de regisseur heeft een microfoon zodat hij boven het geschreeuw van de anderen, One, Two, Three kan roepen en Taking! en af en toe wordt er een zwerfhond uitgeschopt.

Hoewel alles tergend langzaam gaat is het wel erg leuk om dit een keer in ons leven mee te maken, want vaker wil je dit echt niet doen. Alles is over de top, te veel glitters, zwoele blikken, te vieze strakke leren pakken (voor de mannen, niet de vrouwen..) en te harde muziek. Wat er precies van ons verwacht wordt is onduidelijk. Ach, wat maakt ons het uit? Boekje lezen, potje Shithead spelen en dan weer 'hard' aan de slag: Zitten op een barkruk. Plots worden we zonder bedankje van de regisseur door onze headhunter weer op de bus gezet waar we ons verdiende loon van 500Rp per persoon uitgekeerd krijgen. Al met al een zeer geslaagde dag waar we graag een dagje Mumbai bekijken voor op hebben gegeven!

Alle lezers opgelet! Voor wie ons wil zien schitteren in deze film: MOST WELCOME en komt waarschijnlijk uit in Bangladesh.

Chillen met die billen in Goa

Vanuit de filmstudio's in Mumbai reizen we de volgende ochtend vroeg met de trein naar Anjuna, Goa. Een lange reis van 13 uur. Het strand van Anjuna is rotsig en verderop is wel een zandstrand, als we vragen of het ver lopen is dan zegt onze gastvrouw: 'for you,..yes, half an hour' Ooohhhh dat is niet ver! Even scheppen we op over onze trekking in het Annapurna gebergte.

Bij ons guest house huren we een scooter voor een paar dagen zodat we van strand naar strand en naar Panjim kunnen brommen in Noord Goa. We komen onderweg heel veel lieve witte kerkjes tegen die uit de tijd van de Portugeze kolonisatie stammen. Hier in Goa zijn de mensen niet bang voor kleur; de huizen zijn in de mooiste kleuren geschilderd en wij raken weer eens geinspireerd voor ons nieuwe huis straks in Nederland. De tempels lijken soms net taartjes met die gekke toefjes/ torentjes er bovenop.

Vanuit Anjuna gaan we verder met de bus naar Agonda dat in het zuiden van Goa ligt. We slapen in een heel fijn huisje met mooie gebloemde tegels en een heerlijk dikke matras op nog geen minuut lopen van het strand, jahaha, het leven is goed!! Beetje zwemmen in zee, scooteren, boekje lezen en plannen smeden voor de rest van onze reis in Zuid India.................